|
|
Vrijdag 12 augustus 2005
Als we even later uit de auto gaan, versierd tante Liduine mij bugaboo met mooie ronde,
zwevende, kleurige bolletjes en linten. Waar tante Liduine nu ineens vandaan komt, ik
heb echt geen idee! Maar mij wagen knapt wel op van haar versieringen.
Papa en mama nemen mij mee een trap af. Ik zie weliswaar helemaal
niks, omdat ik weer eens op mijn rug lig, maar ik hoor echt een
heleboel mensen. In de lucht zie ik allemaal goudkleurige ballen: heel
mooi! Papa en mama staan met allemaal mensen te kletsen. Eindelijk
gaan we weer naar binnen, dat werd tijd zeg, ik begon het behoorlijk
koud te krijgen!!!! Na een tijdje hoor ik harde muziek en wordt ik uit
mijn bugaboo gehaald door papa. He, we gaan optreden, dat is leuk. Wij
zitten op een podium en allemaal mensen kijken toe. Ik vind het wel
jammer dat papa, mama en twee vreemde mevrouwen ook op het podium
zitten, ik hou er niet van de aandacht te moeten delen. Pas echt
lastig wordt het als papa ook nog de hand van mama moet vastpakken, ik
kukel bijna van zijn arm af, waar ik tot nu toe zo lekker op lag te
hangen. Papa, mama, tante Tien, tante Joos, oom Jan en oom Wim gaan
ook nog een beetje tekenen bij die mevrouwen en dan is het klaar en
krijgt iedereen wat te drinken. Iedereen, behalve ik!!! Het moet toch
niet gekker worden. Wel gluren er voordurend mensen in mijn wagen.
Sommigen praten net zoals oma, dat is gezellig!
Maar ja, als ik dan niks te drinken krijg, ga ik maar een dutje doen.
Als ik wakker word, lijkt het wel of niemand me hoort. Mooie boel,
normaal staan papa en mama altijd te springen als ik wakker wordt.
Lang leve tante José, die komt me redden. Helaas moet ik mijn mooie
jurk uit. Hij was wel heel mooi, maar het ligt niet echt lekker, kan
ik jullie melden. Tante José is ook de eerste die op het lumineuze
idee komt om mij ook een drankje aan te bieden. Hehe, ik dacht echt
dat het niet meer ging gebeuren. Het is wel heel rumoerig hoor, om
niet te zeggen een enorme herrie, ik heb moeite de slaap te vatten,
maar na weer een drankje van tante Christine, ben ik echt heel erg
moe! Dus ga ik slapen en dromen van al mijn lieve knuffels thuis, die
kennelijk niet mee mochten hier naar toe...
Als mama mij wakker maakt, doet de herrie echt pijn aan mijn oren.
Gelukkig heb ik ook nog twee verstandige oma's en die nemen me mee
naar een ietsje rustiger plekje, om - jawel - te gaan eten!!!!
lees meer
|
|