|
|
Zaterdag 25 juni 2005
Lieve Julia,
Zodra ik wakker werd heb ik mama gebeld. Zij was al bij jou
geweest om je te voeden, dus kon zij mij vertellen hoe het met jou
ging. De dokter was geweest en hij had verteld dat je al geen koorts
meer had. Ik was reuze blij om dat te horen.
In het ziekenhuis aangekomen ben ik als eerste naar mama toe gegaan. Ook zij was reuze
blij dat het veel beter met je ging. Samen zijn wij naar de
couveuseafdeling gegaan om jou weer te voeden, want daar kreeg je elke
drie uur een flesje drinken. Borstvoeding was toen erg lastig, want je
lag aan allerlei draadjes en slangetjes. Bovendien wist je toen nog
niet goed hoe dat werkte, drinken uit mama's borst. Via een kleine
spuit met een iets gebogen uiteinde kreeg je flesvoeding. Wel was het
de bedoeling dat je leerde dit zelf uit de spuit te zuigen. Papa
stopte zijn vnger in jouw mond en daarnaast zat die spuit. Dit leek
een beetje op het drinken uit mama's borst. Steeds beter ging je
zuigen en steeds meer wilde je drinken (toen ook al, maar daarover later
meer). Na een boertje legden we je weer terug in je wiegje en ging je
heel lief slapen. Papa en mama zongen soms een liedje voor jou, zodat
je helemaal lekker kon gaan slapen.
Dit zou de komende dagen het vaste patroon worden. Om de drie uur
kwamen papa en mama bij je langs. Vaak samen, soms kwam mama alleen,
soms kwam papa alleen en soms namen wij familie mee. Steeds weer
zeiden wij na afloop jou gedag en steeds weer ging je lekker slapen.
Van de verpleegsters of verpleger kregen wij nooit klachten over jou.
Eigenlijk, vooral doordat het zo goed met jou ging, leek dit allemaal heel normaal. Tuurlijk had mama jou liever de hele dag naast zich gehad
zodat ze de hele dag naar je kon kijken. Ook papa had het liefst
jullie twee thuis gehad. Helaas was dat niet zo, maar werd er wel heel
goed op jou gelet en voor jou gezorgd. En ook voor mama. Dat vond ik
erg fijn en geruststellend.
lees meer
|
|